|
|
 |
ORHANGAZİ / BURSA
ORDA BİR KÖY VAR UZAKTA
Orda bir köy var, uzakta
O köy,bizim köyümüzdür
Gitmesekte,görmesekte
O köy bizim köyümüzdür
Orda bir ev var, uzakta
O ev bizim evimizdir.
Yatmasak da, kalkmasak da
O ev bizim evimizdir.
Orda bir ses var, uzakta
O ses bizim sesimizdir.
Duymasak da, tınmasak da
O ses bizim sesimizdir.
Orda bir dağ var, uzakta
O dağ bizim dağımızdır.
İnmesek de, çıkmasak da
O dağ bizim dağımızdır.
Orda bir yol var, uzakta
O yol bizim yolumuzdur.
Dönmesek de, varmasak da
O yol bizim yolumuzdur
KÖYE ÖZLEM
Güneş doğdu bahçelere bağlara.
Ölenlere rahmet, ömür sağlara.
Benden selam olsun yüce dağlara.
Ben köyümü göremedim özlerim.
Dağbaşına köyü kurdular.
Cami, okul, çeşme, köprü yaptılar.
Çalışkanlıklarıyla civarda nam saldılar.
Ben köyümün çeşmesini özlerim.
Yaşar Ağa çayırları biçerdi.
Derelerden soğuk sular içerdi.
Fatmem dünyada bidene derdi.
Ben köyümün çayırını özlerim.
Babam bahçemize vişne dikerdi
Bu vişneler kendi bağımdan derdi.
Vişnenin altına yonca ekerdi.
Ben köyümün yoncasını özlerim.
Yonus Hasan köyde peynir satardı.
Kopuk hüsen çok martaval atardı.
Hacı İsmail çocuklara çatardı.
Ben o köyü göremedim özlerim.
Kirçi Mehmet atlara nal çakardı.
Kızı Fatma inekleri sağardı.
Kastambullu kurbağadan çok korkardı.
Ben köyümü ben köylümü özlerim.
Köse Dayı halay başı çekerdi.
Kerim aga kütükleri sökerdi.
Eski Hoca ayakkabı dikerdi
Ben köyümün düğününü özlerim.
Sinek Hasan tarlaları sürerdi.
Ekin zamanında orak bilerdi.
Nineler çocuklara çorap örerdi.
Ben köyümün tarlasını özlerim.
|
|
 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| | | |
